Kale hoogvlaktes, groene weiden en een fjord

De weersvoorspellingen voor vandaag zijn slecht, er wordt regen en wind verwacht en in combi zou het zelfs wateroverlast kunnen geven. We hebben zo’n 250 kilometer voor de boeg, over een mooie route langs rivieren, over hoogvlaktes tot aan het Trondheimfjord. De eerste 30 kilometer zijn richting Zweden, over een hobbelige weg met wind schuin op de voorkant. Dat rijdt niet zo geweldig. Bij Brekken slaan we af naar een smallere weg, de 705 die bijna 200 kilometer naar het noorden eindigt in de Trondheimfjord. Dit is de route die ons is aanbevolen en we zijn benieuwd wat het gaat worden. De lucht is zeer dreigend en het asfalt niet geweldig, maar er is niet veel verkeer. Slechts af en toe komt ons een vrachtwagen tegemoet en het past allemaal precies. We zijn nauwelijks op de 705 of er staan waarschuwingsborden voor overstekende rendieren. Mmmhhh, eerst zien, dan geloven. We geloven het heel snel want er staan hele kudde’s in de berm te grazen. Het voordeel bij een rendier is dat je er eigenlijk nooit één in zijn uppie ziet, er zijn er altijd meer. Ze zijn wel schuw want voor we een telelens uit het raam kunnen steken zijn ze weg. We hebben helaas ook een wat langere remweg dan bij een auto zonder aanhanger. Maar, we krijgen er een paar vrij scherp op de foto. Ook nog een kleintje, altijd leuk om te zien. Op het hoogste punt gaan we even aan de kant zodat ik een foto kan maken van de dreigende luchten en daarachter de bergen met zon en sneeuw. Als we af dalen rijden we al snel tussen groene weiden, door dorpjes (paar boerderijen bij elkaar) en langs rivieren of meren. Schitterend hoe het landschap steeds anders is.

We schieten sneller op dan verwacht en de storm blijft gelukkig nog uit. We kunnen zelfs in de zon pauzeren. We hebben voor onderweg wat caches ingeladen maar het lukt niet om op een veilige manier met de combinatie de berm in te gaan. Daarvoor is het toch net even te druk. Bij Stjørdal rijden we de bewoonde wereld in en komen we uit op de E6. Dat is de doorgaande route naar de Noordkaap. De weg is heel wat drukker dan wij ons herinneren maar de vorige keer dat wij hier reden was ver in de vorige eeuw (1980). Nu is het gedeeltelijk een vierbaans tolweg en zijn er enorme tunnels aangelegd. De eerste tunnel, tweebaans, is vier kilometer lang. Dat is wel even wennen na alle rust en ruimte eerder vandaag. Om twee uur draaien we camping Vikhammer op. Die ligt op zo’n tien kilometer van Trondheim en deze hebben we uitgezocht omdat we vanaf hier makkelijk met de bus naar de stad schijnen te kunnen. Dat willen we morgen gaan doen.

Nadat we ons hebben geïnstalleerd en hebben ontdekt dat we een zeer slechte of geen internetverbinding hebben, rijden we nog een stukje langs de kust. Bij Ranheim parkeren we de auto en lopen we langs het water, over de rotsen en ruiken we de zee. De wolken maken het nog indrukwekkender, gelukkig is het nog steeds droog en is de voorspelling niet uitgekomen. Het is heerlijk hier te lopen. Het zou fijn zijn als het morgen droog blijft als we de stad in gaan.

Vi sees (we zullen zien).