naar Kalibaru

Naar Kalibaru

Het is de bedoeling dat we om 6.00u worden gewekt zodat we om half acht startklaar zijn. We worden niet gebeld maar dat is ook niet nodig. Vanaf half zes is er een mevrouw bezig om een groep mensen in beweging te krijgen bij een soort ochtendgymles. Ze wordt begeleid door muziek en ook al houden we de balkondeur dicht, het komt ‘ goed binnen’. Gisteravond hebben we de koffers al grotendeels ingepakt dus we hoeven nu niet veel te doen. Om kwart voor zeven zetten we ze voor de deur en lopen we naar het restaurant. Het is al plakkerig warm. Terwijl wij ontbijten worden de koffers in de bus ingeladen. Zo zijn we allemaal tegelijk klaar voor vertrek naar Kalibaru. Dat is onze laatste overnachtingsplek op Java.

Het gaat een lange reis worden, gids Aris verwacht dat we rond 17.00u bij het hotel aankomen. De sfeer zit er direct goed in en wordt nog beter als Aris zegt dat hij goed nieuws voor ons heeft. Hij heeft ons steeds voorgehouden dat het hotel in Kalibaru schitterend ligt, een heel mystieke sfeer heeft maar helaas wel primitief is. Zo zijn er centraal toiletten maar alleen in hurkmodel. En er is geen tv op de kamer, geen airco en zoals hij het noemt ‘ geen koeltas’ . Het goede nieuws nu is dat de kamers zijn verbouwd en sinds gisteravond allemaal toch een eigen wc in zitmodel hebben. Hij heeft ons echt beet gehad want we waren toch wel een beetje op het ergste voorbereid. Daar begreep ik niets van omdat ik gisteren in een recensie van het hotel lovende woorden had gelezen over de badkamers. Dus wel een wc maar volgens Aris geen koelkast, airco en tv.

Omdat de reis best lang is zijn er wat stops ingebouwd. We gaan eerst naar een markt. We krijgen de opdracht dicht bij elkaar te blijven en het is het beste als de tassen in de bus achterblijven. Zo lopen we in ganzepas (30 gansjes) over de markt. Dat gaat een tijdje goed maar dan vallen er toch gaten in de rij. De een wil bij de kleding kijken, de ander verbaast zich over de vis die in de volle zon ligt en weer een ander bekijkt fruit en groente van dichtbij. Het is een hele belevenis, in geuren en kleuren. Soms is het jammer dat we het eten van de straatverkopers niet mogen proberen in verband met gegarandeerde buikklachten. Maar als ik hier rauw vlees en vis zie liggen met een verkoper met een sigaret in de mond en een katje dat er tussendoor loopt dan heb ik ook geen behoefte meer om iets ‘ uit te proberen’. We houden ons keurig aan de adviezen van de gids.

Na de markt rijden we weer een poos en dan stoppen we bij een restaurant. In de bus neemt Aris de bestelling op (thee/koffie/cappuccino/cola) en terwijl wij naar het toilet gaan wordt in de keuken alles klaargezet. Het is steeds cappuccino uit een zakje maar die smaakt prima. We krijgen er een ‘ brokken’ bij die smaken zoals vroeger de gekleurde ‘ manna’ . In mijn herinnering was dat gepofte rijst maar ik heb geen idee wat het echt was/is. Er hangt een ventilator boven ons hoofd met een zakje ervoor: een geniaal idee. In het zakje zit luchtverfrisser, deze ruikt naar lavendel en door de beweging van de lucht en de ventilater wordt er met de koelte ook nog een zachte lavendellucht verspreid. Geweldig. Als iedereen de mok leeg heeft gaan we het winkeltje in. De verkoopster is direct alert, doet het licht aan en ziet binnen de kortste keren de kassa rinkelen. We kopen voor Erik een pet van Adidas. Mogelijk is het geen echte want er hangt omgerekend een prijskaartje aan van € 1,80.

De volgende stop is bij een bananenmarkt. Hier worden vrijwel alleen bananen verkocht (de naam is dus heel toepasselijk). Nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten en kleuren zijn. We kijken de ogen uit. Erik en ik lopen nog een blokje om de markt (niet veel groter dan twee volleybalvelden) en ontdekken heel veel leuke kleine katjes. Ze zien er niet allemaal gezond uit, sommigen liggen voor pampus en alleen bij goed kijken zie je dat ze ademhalen. Anderen zijn kleine boefjes en ravotten tussen de kraampjes.

Ook hierna rijden we weer zo’n anderhalf uur en dan gaan we lunchen. Het is ondertussen ook beginnen te regenen en terwijl we in het restaurant zitten komt het niet met bakken maar met containers uit de lucht. Een enorme hoosbui en we zijn blij dat we nu even niet op de weg zitten. Onze chauffeur rijdt goed, we hebben nog geen riskante inhaalmanoeuvres of iets dergelijks meegemaakt maar het verkeer heeft hier wel andere regels en gebruiken als wij gewend zijn. Er wordt vaak kort geclaxonneerd als waarschuwing, zo iets als ‘ kijk uit, ik kom eraan’ . Het is de bedoeling dat de ander dan plaats maakt. Zo passen er ook makkelijk drie voertuigen naast elkaar op een tweebaansweg. Daartussen rijden dan nog de scooters, soms volgeladen met passagiers of vracht. Oh ja, bij het vertrek bij het restaurant krijgen we nog de mogelijkheid om een python om de nek te krijgen of te kijken naar een meneer met een cobra. Er is niet veel animo voor en als we zeker weten dat de slangen niet in de bus zitten en wij wel, gaan we veer verder richting Kalibaru.

Ook vandaag krijgen we weer veel achtergrondinformatie van Aris. Hij vertelt over gebruiken binnen de Islam, over rietsuiker en over Susuk (magie met een kleine naald), de Stille Kracht van Couperus wordt er ook bijgehaald. De kwaliteit van de rietsuiker schijnt hier zo te zijn dat ze bij uitstek geschikt is voor Coca Cola (iets met een hoog vochtigheidsgehalte) en er staan dan ook veel Coca Cola fabrieken bij Soerabaja. Die stad ligt hier niet zo ver vandaan.

Een van de stadjes waar we doorheen rijden is Probolinggo en ons valt de versiering in de berm en langs het troittoir op. We horen dat de regering ieder jaar een wedstrijd houdt waar iedere stad of ieder dorp aan mee kan doen en waar de prijs gaat naar de stad of het dorp dat het schoonste, mooiste en veiligste is. Probolinggo is hoog geeindigd. Goed om te zien dat versierde en opgeruimde bermen blijkbaar motiveren om het schoon en netjes te houden want eerlijk gezegd: wat is het hier in Java een zooitje op straat.

Als we op een uur van het hotel zijn gaan we weer de bergen in. Tegelijkertijd wordt het weer slechter, zijn de sporen van de hoosbui van 14.00u overal te zien en wordt de weg smaller. We moeten nu twee banen delen met de tegenliggers en het is de kunst om met wat claxonneren ‘ vooraan in de rij’ te komen. We zien voor ons wat krappe situaties en een keer een vrachtwagentje dat behoorlijk slingert maar op de weg blijft. Als we de bergen in rijden lijken we in een soort prehistorie terecht te komen. De planten zijn gigantisch, varens die bij ons in een vensterbank passen zijn hier metershoog. Ook andere planten die bij Intratuin onder het bordje ‘ schaduwplanten’ staan zijn hier zo groot dat ze niet in de gemiddelde Nederlandse woonkamer passen omdat ze dan tegen het plafond komen. We houden wel van deze ruige natuur langs de kant van de weg.

Daarom ook zijn we zeer tevreden met de keuze van Fox voor dit hotel. Naast de receptie, lounge en een restaurant in een centraal gebouw zijn er geen hotelkamers maar heeft iedereen een ‘ helft van een dubbel’. Wij zitten in huisje 108, hebben een kamer met eigen badkamer, tv, airco. Alleen dus geen koelkast en geen wifi in het huisje. Wel een veranda met een zitje en zijn we omgeven door planten en bomen. Alles is keurig onderhouden. De badkamer is wel speciaal. Er staat een hele rij planten naast de douche en daarboven is het open (wel met gaas). Als het regent krijgen de planten regenwater, om te douchen komt het water gewoon uit de douchekop ☺.

We blijven hier twee nachten, morgen hebben we nog een keer een laatste excursie met Aris. We gaan dan naar een plantage waar koffie wordt verbouwd maar waar ook vanille, kruidnagel, peper en nog veel meer kruiden worden gekweekt. En er schijnt ook een winkel bij te zijn.

Groeten!