Nog iets verder naar het Noorden

Wat doe je als het bijna een week vrijwel continu regent? Wij bedenken dat als we wachten op droog weer om een wandeling te maken, het wel eens lang zou kunnen duren voor we wat beweging krijgen. Daarom trekken we vandaag voor we opbreken (=kampeerterm) wandelbroeken (=dunne stof – snel nat en snel droog) en bergschoenen (droog tot boven de enkels) aan. Regenjassen aan, regenhoes over de rugzak en dan zijn we er klaar voor. We steken te voet de E6 over en gaan aan de overkant een bospaadje in. De route naar de waterval wordt aangegeven met een bordje met een wandelaar met rugzak, de waterval heet Hengen. Het is ongeveer 2 kilometer lopen maar we raken al voor we echt begonnen zijn, de weg min of meer kwijt. Bij het bordje waar we de foto maken hadden we eigenlijk het bos in gemoeten. Wij lopen na te ‘geiten’ over hoe goed ik het plaatje na heb gedaan en missen het bospad. We lopen door een soort villawijk met het ene houten huis nog groter dan het andere (we zoeken er voor alle zekerheid alvast één uit….) en als we een paar bochten hebben gehad bedenken we dat we al een tijdje geen bordje meer hebben gezien. Het zal toch niet……….. we lopen nog één bocht verder en zien dan gelukkig het blauwe bordje het bos in wijzen. Gelukkig, nu begint de wandeling echt. Hadden we bij het eerste bordje nog 1,5 km. te gaan, nu zijn het er ineens 1.7km. Maar goed, we weten nu dat we goed op weg zijn.

Het is best klimmen en als we stoppen om op adem te komen worden we direct aangevallen door joekels van muggen. En de brillen beslaan, dat is ook niet handig. We hebben prachtig uitzicht over Skibotn en de camping heel veel meters onder ons, maar we blijven niet lang staan genieten. We lopen door naar de waterval, of eigenlijk naar een bankje aan de overkant van de waterval. Er ligt ook een cache verstopt die we snel vinden maar doordat we daarvoor door de struiken moeten krijgen we er wel natte broeken van. Naar boven hadden we een uur nodig, afdalen gaat in een half uur. We vinden nu de alternatieve (of goede) route en die is een stukje korter. Daar waar het erg drassig is, liggen planken maar die zijn dan weer spekglad. We lopen voorzichtig en komen heelhuids maar drijfnat terug bij de caravan. Daar wisselen we de natte voor droge kleding, trekken andere schoenen aan en dan breken we op (poten in, stroom eraf, aankoppelen).

Vandaag rijden we het laatste stuk naar het Noorden. De route is typisch Noors (als dat bestaat), we rijden vrijwel de hele dag langs de fjorden. Helaas een erg hobbelige weg, dat is voor de auto geen probleem maar met caravan is het goed opletten. Onderweg maken we een stop in Rotsundelv en bekijken daar een kleine camping. Het veld is nog hobbeliger dan de E6 en als Erik de auto met caravan draait moet dat heeeeel voorzichtig. Ook hier last van een verregende zomer en weinig toeristen.

De weg blijft de kust volgen en af en toe is er een tunnel aangelegd. Het grootste deel van de dag is het droog maar de bewolking hangt laag. Dat is een mooi gezicht en we proberen de groene kleur van het fjordwater op een foto vast te leggen. Een paar kilometer voor Storslett hebben we dan het ‘keerpunt’ bereikt. We draaien bij camping Fosselv het terrein op. Hier overnachten we en met de campingbaas spreken we om 18u. af voor de controle. Hij heeft de camping twee jaar geleden van zijn ouders overgenomen en alles ziet er keurig uit. De ligging is spectaculair, direct aan de fjord met 180gr zeewater en bergen met sneeuw aan de overkant. We zorgen nog voor wat vertier voor de andere toeristen doordat we de caravan met de mover op de plek zetten. De eerste plek is ‘schever’ dan we dachten en daar krijgen we de boel niet makkelijk waterpas. Geen probleem, we ‘rijden’ de caravan (dus zonder auto) naar een andere plek. En die is mooi vlak.

Op loopafstand ligt weer een waterval (hint camping heet Fosselv, foss is waterval, elv is rivier). Als het weer morgen een beetje meevalt gaan we daar naar toe lopen voor we vertrekken richting Tromsø.