Picture Perfect

Het heeft vannacht licht gesneeuwd, geen enkel probleem om van de plek weg te rijden. het is wel koud en dat merkt Erik vooral als hij probeert om de bevroren waterslang, achter een klep aan de zijkant van de camper, op te bergen. Het is schitterend onderweg, blauwe lucht, hier en daar een wolkje en lekker zonnig. Ideale omstandigheden voor een wintersportvakantie!

We komen na ongeveer drie kwartier rijden door de Red Canyon, knetterrode rotsen, vlakbij Bryce Canyon. Een verplichte fotostop. Door het laagje sneeuw lijkt het rode nog intenser. We rijden verder, het laatste stukje naar Bryce. Voor we het Nationale Park inrijden, reserveren we eerst nog een plek op Ruby's Campground, een goed alternatief voor kamperen in het park. Hier hebben we stroom en water (als het niet vriest), is er vlakbij een General Store en, ook niet onbelangrijk, we hebben internet.

Bij de entree van het Nationale Park krijgen we de folder en informatie over de winterse omstandigheden. Bij sneeuwstormen gaat een groot deel van de wegen dicht en daarom besluiten we nu, zolang de zon schijnt, door te rijden naar het verst mogelijke punt. Daar houdt de weg op, of eindigt in een Loop bij Rainbow Point. Niks geen regenboog vandaag, wel indrukwekkende vergezichten, oranje rotspartijen, hoodoos en een heel dreigende lucht in de verte. Doordat we zo ver kunnen kijken, we zitten rond de 2775m. hoogte, zien we de bui al hangen. We zien hem zelfs aankomen. Vanaf Rainbow Point rijden we de route terug en stoppen bij ieder Viewpoint, voor zolang als het niet sneeuw, of niet te erg sneeuwt. Want we hebben het goed zien aankomen, de bui kwam onze kant op.

Dit park is ook weer schitterend aangelegd, op alle mooie punten ruimte parkeerplaatsen, informatieborden, waarschuwingsborden en vanaf de meeste punten kun je 's zomers wandelingen maken. Het is hier nog geen voorjaar, we hebben niet per vergissing bij de ingang de 'winterversie' van de informatiekrant gekregen. Veel paden zitten nog onder een dikke sneeuwlaag en vaak is niet eens te zien waar het pad loopt. Vandaag wordt er daardoor door ons niet veel gelopen. We doen een aantal keren het stukje van de camper naar het hek, van de parkeerplaats naar het uitzichtpunt. En dan wel met handschoenen aan want het is ijzig koud. Dat komt vooral door de wind die hier vrij spel heeft.

We zien nog een paar herten, type 'Mule Deer' en ik zie een wilde kalkoen, de 'Wild Turkey' is een enorme vogel, vreselijk lelijk en daarom niet op de foto gezet (geintje: ik was gewoon te laat). De waarschuwingsborden voor overstekende Prairie Dogs hadden nog wel weggehaald kunnen worden. Hier zitten ze nog in de grond, houden nog hun winterslaap.

Bij Bryce Point heb je het mooiste uitzicht op het zogenaamde amfitheater. Dit is waar dit park bekend om is. Het is nu extra mooi door het contrast tussen de kleuren van de zandstenen rotsen en hoodoo's en het spierwitte van de sneeuw. Hier en daar een groen accent van wat dennen. Qua kleur lijkt het een beetje op de pizza die we laatst hadden (spinazie, tomaat en kaas). We kunnen bijna niet ophouden met fotograferen en zeker de panorama functie op de compactcamera doet goed zijn werk.

Na weer een flinke sneeuwbui houden we het tegen half vier voor gezien en rijden we terug naar de camping. De toegewezen plek blijkt aan de kleine kant voor onze camper en we zoeken zelf een andere uit. Stroom wordt aangesloten, water maar niet. Dat scheelt morgen koude vingers want de zon laat zich niet meer zien. We krijgen nog een fikse hagel/sneeuwbui en de kachel moet erg zijn best doen om het op temperatuur te houden in de camper. We schuiven de twee zijstukken niet uit want dan is binnen het op te warmen oppervlak groter. Onvoorstelbaar dat nog geen 300 kilometer naar het zuiden in Las Vegas de temperatuur overdag 25 graden hoger is dan hier.

Morgen beginnen we aan de afdaling richting Sin City, met een tussenstop van een paar dagen in Zion National Park. We moeten toch geleidelijk wennen aan hogere temperaturen, niet waar??