dag van vertrek en aankomst

we vertrekken vandaag voor onze werkvakantie naar Noord Griekenland. Het vliegtuig van Ryanair vertrekt om 16.50u. vanaf Weeze. Tijd zat lijken we te hebben en toch wordt het nog haasten voor we de koffers in de auto hebben zitten. Dat komt doordat we nog even spul voor de kattenbak willen halen en bij de C1000 letterlijk tegen mensen aanlopen die jaren geleden onze overburen waren. Ongemerkt staan we een hele tijd herinneringen op te halen en geven we elkaar een update over de buurt en de wederzijdse gezinnen. Zij maken net zo graag reizen als wij dus we hebben veel gespreksstof.

Daarna in vliegende vaart naar huis, koffers met wat creativiteit in de Ka en dan op naar Weeze. Er is wat vertraging rond Ewijk maar we de extra tijd halen we weer in doordat we veel dichter bij de vertrekhal op P2 een parkeerplek vinden. Handig ook dat er vlakbij een bagagekarretje staat. Dit keer hebben we naast de handbagage ook nog twee koffers van 20kg per stuk. Ruim 10 kilo daarvan is materiaal van ACSI voor de inspectie van de campings. We gaan in de rij om de koffers af te geven en we blijven keurig onder het max: 19.9 en 20 kilo! Daarna in de rij voor de veiligheidscontrole, daar worden we dit keer alle twee aan een visitatie onderworpen. Altijd fijn als deze handelingen achter de rug zijn want dan hebben we meestal tijd voor de eerste ‘vakantie cappuccino’. Nu kunnen we ook onze thuis snel gesmeerde krentenbollen eten. Een snel rondje door de winkel voor duitse autobladen en een flesje fris voor onderweg en dan zijn wij er wel klaar voor.

Dit keer hebben we wat luxe aan onze Ryanairvlucht toegevoegd. We hebben namelijk stoelen gereserveerd en daarmee mogen we ook in de eerste groep mee de bus in die ons naar het vliegtuig brengt. We zitten bij de nooduitgang en hebben lekker veel ruimte voor ons en omdat de derde stoel leeg blijft, ook veel ruimte naast ons. De vlucht gaat vrijwel zonder hobbels en Erik krijgt het weer voor elkaar om al voor we los zijn van de grond te slapen. Ik doe ook een vergeefse poging. De landing is wel bijzonder. De aanvliegroute ligt volledig boven zee, het water spoelt bijna de landingsbaan op. Ongemerkt krijg je de neiging de voeten op te trekken maar het blijkt niet nodig. Er zit weinig tijd tussen de landende toestellen, dit moet goed zijn voor de economie van Griekenland. Onze koffers komen snel van de band en dan gaan we op zoek naar een balie van Hertz.

Er staat een rij mensen te wachten maar Erik staat direkt vooraan bij het bordje ‘gold card’. Dat levert nog wat commentaar op, het ziet er ook reuze asociaal uit. Maar het is ideaal, we hebben binnen vijf minuten de sleutel voor een Seat Leon, we moeten één etage hoger naar de vertrekhal en dan zullen we buiten worden opgehaald door een busje. We bereiden ons voor op lang wachten maar dat is niet nodig. Zodra we buiten de hal staan komt het busje aanrijden, de koffers gaan er in en de chauffeur brengt ons naar het parkeerterrein waar de huurauto’s staan te wachten. Waarschijnlijk heeft deze man rallye aspiraties, we nemen de ideale lijn, ook in de bochten!! In no time staan we voor een witte Seat Leon, maakt Erik met de Hertzmeneer een rondje om de auto en dan kunnen we de koffers inladen.

Op naar het hotel. We halen de navigatie uit de tas, willen het adres invoeren en komen er dan achter dat de navigatie het adres niet kent. We voeren de plaatsnaam in en gaan dan op weg. In het donker op Griekse wegen is een heel bijzondere ervaring. Ze hebben genoeg asfalt maar helemaal netjes glad aangesmeerd is het niet. Auto’s voor ons slingeren om hobbels, om kuilen en om andere obstakels heen. Wij proberen hetzelfde parcours te volgen. Dat gaat best goed al redden we het niet om dezelfde snelheid te halen….. We komen aan in Epanomi en dan wordt het zoeken. We gaan aan de kant om in het campingboek de coördinaten van de camping/hotel te vinden. We zitten al aardig in de buurt, het laatste stuk moeten we over onverharde weg. Wat zijn wij blij dat we niet met onze eigen caravan hier rijden. We rijden vlak langs zee, op een onverlichte zandweg op zoek naar ons hotel. Maar we komen er, om 22.oou. rijden we de inrit in van Akti Retzika, hotel/camping/bar/taverna in Potamos (Chalkidiki).

De ontvangst door de eigenaresse Katarina is heel vriendelijk en ze brengt ons naar één van de bungalows die we voor drie nachten hebben gehuurd. De kamer is warm maar we hebben een ventilator en we laten de voordeur een tijdje open in de hoop dat het wat kan doorwaaien. De schuifpui zetten we open maar er is een rolluik naar beneden waardoor er maar weinig lucht naar binnen komt. We vinden nergens een schakelaar om het rolluik op te halen. Morgen maar naar kijken. We halen het meest noodzakelijke uit de koffers, sturen een sms naar de kinderen en dan vallen onze ogen al vroeg dicht ondanks de tropische temperatuur in onze kamer.