Vol programma

Gisteravond nog lang naar buiten zitten kijken maar toen het rond twaalf uur weer begon te regenen hoefden we het noorderlicht niet meer te verwachten. Als je de groene strepen licht aan de hemel wilt zien moet het heel helder zijn, mag er geen wolkje aan de lucht zijn, moet het bezaaid met sterren zijn EN moet je heel veel geluk hebben. En als we dat deze week niet hebben, gaan we gewoon nog een keer.

Vandaag zijn we om elf uur vertrokken richting kust. Het heeft vannacht heel iets gesneeuwd maar vanaf tien uur was het licht en droog. Op weg naar een tweetal grote watervallen en naar een deel van wegnummer 1 (de rondweg van IJsland). Een gevulde dag met veel variatie.

Allereerst een stop bij een supermarkt in Selfoss om broodjes te kopen en om een extra geheugenkaart aan te schaffen. Hebben ze daar toch een selectie wol!!! Ik werd er helemaal hebberig van, maar nog even niets ingeslagen. Hier komen we nog wel een keer terug deze week. Dan op weg naar de eerste waterval: de Seljalandsfoss. Hier komt het water van 60 meter hoogte naar beneden. Bijzonder aan deze waterval is dat je er achterlangs kunt lopen. Dat kon vandaag ook maar het pad ernaar toe was één plaat ijs. De bovenlaag glad en keihard, de laag eronder aan het dooien en daardoor niet stabiel. Ook van de voorkant is het een indrukwekkende waterval.

Op de parkeerplaats broodjes gesmeerd en gegeten. Bij de sanitaire stop ons verbaasd over de schone toiletten die, ook niet verkeerd, verwarmd zijn. Met het geluid van zo'n waterval gaat 'het' vanzelf...

Dan verder langs de kust en op naar waterval nummer twee. De Skogarfoss is nog ietsje hoger en breder. Er naast gaat een trap omhoog naar het begin van de vrije val. Hiervoor moet je dan wel 377 treden beklimmen. Bovenaan hebben ze paaltjes geplaatst en een touw gespannen op zo'n 30 cm. van de grond om te voorkomen dat je iets te dichtbij komt. Het is nogal glibberen en wegzakken in de dikke blub. We zijn nog over een hekje geklommen om een stukje verder langs de rivier te lopen. Dat moet bij goed weer echt een geweldige wandeling zijn. Ik val in herhaling maar de natuur is zo indrukwekkend.

Met de trap weer terug naar de 'begane grond' en vandaar naar de voet van de waterval gelopen. Nou ja, tot op zekere afstand want de nevel is gigantisch. Na deze waterval zijn we doorgereden naar Dyrholaey. Letterlijk betekent dat sleutelgateiland. Nu een klif, heel lang geleden een eiland. Doordat de ijskap terugtrok werd de druk van het ijs op het land minder en steeg het land. Hierdoor is wat eerst een eiland was nu verbonden met het vaste land. Doordat niet alle gesteente dezelfde vastheid heeft, het ene makkelijker slijt dan een andere steensoort is er een stuk van de rots uitgehold. Dat noemen ze hier Dyrhola (deur hol = sleutelgat).

In dit deel aan de zuidkust is goed te zien dat ze twee jaar geleden onder de as van de uitbarsting van de Eyjafjallajökull hebben gezeten. Wegen worden opnieuw aangelegd, rivierbeddingen moeten worden uitgegraven. Het zwarte zand ligt in grote bulten langs de weg. Ook het strand is zwart, dat is lastig fotograferen door het contrast met de sneeuw en het witte zeewater.

We rijden tot aan Vik en daar tanken we de auto weer vol. Na een foto van de huisjes van 'wie is de mol' draaien we weer om. Volgens de navigatie zitten we op 170km van ons huis. Het is kwart voor vijf als we wegrijden uit Vik en het is al donker. Gelukkig is het eerste stuk, de route over de 1, goed schoon en schieten we daar lekker op. Na Selfoss gaan we weer de binnenlanden in en dan gaat 'het gas eraf'. Afwisselend ijs, sneeuw, schone weg of een zandweg, hier kan het allemaal. Om kwart over zeven draaien we onze inrit in.

We halen de auto weer leeg, Erik gaat eten koken en ik begin alvast de geheugenkaarten leeg te halen. Tussendoor hebben we ook nog een aantal caches gedaan dus ook die moeten worden gelogd. Hoezo vakantie???